Ένα ζευγαράκι έφηβοι κρύφτηκαν στο κοντινό δασάκι δίπλα στο χώρο που διεξάγονταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας σε ανοικτό γήπεδο, στα περίχωρα της πόλης. Άρχισαν τις περιπτύξεις, φιλιά, χάδια, τα γνωστά, οπότε σε κάποια στιγμή της λέει αυτός:
- Κοίτα, τόσο καιρό είμαστε μαζί και τα κάνουμε αυτά. Δεν νομίζεις ότι ήρθε καιρός να ολοκληρώσουμε;
-Εντάξει, συμφώνησε κι η κοπέλα, αλλά ξέρεις, είμαι παρθένα κι έχω ακούσει ότι πονάει. Με τόσο κόσμο μαζεμένο, όπως καταλαβαίνεις, φοβάμαι μη μας ακούσουν.
-Άκου τι θα κάνουμε, της λέει ο τύπος μετά από λίγη σκέψη. Αν πονέσεις, θα αρχίσεις να μουγκρίζεις σαν αγελάδα, κι εγώ θα σταματήσω. Αν όμως σ' αρέσει, αρχίνα να τραγουδάς για να ξέρω κι εγώ να συνεχίσω. Μ' αυτό τον τρόπο, και να μας ακούσουν, δεν θα καταλάβουν.
Έτσι και έγινε, οπότε μετά από λίγο φωνάζει η γυναίκα:
- Μουουουου.... μουουουου..... μουουου 'φαγες όλα τα δαχτυλίδια...
