Η δασκάλα μπαίνει όπως κάθε μέρα στην τάξη και βλέπει στο μαυροπίνακα, γραμμένη με μικρά γράμματα τη λέξη " πέος".

Εκνευρίζεται, πιάνει αμέσως το σφουγγάρι, σβήνει τη λέξη και γυρίζει απότομα να δει ποιος από τη τάξη έκανε στη σκανταλιά, αλλά που....., όλα τα παιδάκια φαίνονταν να έχουν την αθωότητα γραμμένη στα πρόσωπα τους. Δεν θέλει να δώσει και μεγαλύτερη έκταση στο πράγμα λόγω και της φύσης της λέξης και συνεχίζει το μάθημα της.

Την άλλη μέρα, ξαναμπαίνει στην τάξη και πάλι στο πίνακα η ίδια λέξη γραμμένη με μεγαλύτερα γράμματα αυτή τη φορά.

Τη σβήνει πάλι και αποσιωπά το θέμα, μια και δεν μπορεί να βρει τον ένοχο. Την επόμενη μέρα συνεχίζεται το ίδιο βιολί με μεγαλύτερη τη λέξη και στο τέλος της εβδομάδας η λέξη έχει πια καταντήσει να καταλαμβάνει όλο τον πίνακα.

Τη Δευτέρα, μπαίνει στη τάξη περιμένοντας να δει την ίδια λέξη, αλλά η λέξη δεν υπάρχει και έχει αντικατασταθεί με μια επιγραφή που λέει:
" ΟΣΟ ΤΟ ΤΡΙΒΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ"